وصیت نامه شهید اکبر پریمی در زمان جنگ

بسم‌الله الرحمن الرحیم

ولنبلونکم بشی من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفسو الثمرات و بشر الصابرین؛ الذین اذا اصابتهم مصیبه، قالوا انا لله و ان الیه راجعون                                                               

خدایا …                                                                                                               

ای خالق من، ای که جان همه ما دست توست، و ای که تو برای ما بهترینی. تو که در سخت‌ترین مصائب بداد ما رسیدی و ما را هدایت کردی، شرمنده‌ام از شما و خجالت‌زده هستم که در این چند سال عمر نتوانستم خدمتی که در راه تو باشد انجام دهم جز معصیت و گناه …                            

جان مقدس‌ترین  و عزیزترین چیزی است که انسان برای او ارزش قائل است. من می‌خواهم این بهترین را در راه تو هدیه دهم، خودت میدانی که اگر از آن عزیزتر داشتم تقدیم بارگاهت می‌کردم اما حیف و صد حیف که چیزی جز جان ندارم تقدیمت کنم.    

ای پیغمبر خدا …

ما می‌دانیم که تو و خاندانت برای اسلام چه زحماتی را متحمل شدید و چه شکنجه‌ها و سختی‌ها که دیده‌اید. بعد از شما در 1400 سال بعد پاسداران ما را به‌جای گوسفند با کاشی سر می‌برند، همانند سیدالشهدا (علیه‌السلام) …  این امت با شما عهد می‌بندد که از اسلام خوب حفاظت کنند و تا آخرین نفر و تاآخرین‌نفس و تا آخرین گلوله جلوی کفر بایستیم و به قول شهید رجایی:

روزی که ما گلوله‌هایمان تمام شود تازه جنگ ما با آمریکا شروع خواهد شد.

 ای کسانی که مرا می‌شناسید …

بدانید که من آگاهانه در این راه قدم نهادم و خود به این مطلب آشنا بودم که عاقبت کار یا شهادت است یا معلولیت و یا پیروزی است. یعنی در مقابل دادن جوانی، عزت اسلام و شرف و انسانیت  و این بس است ما را؛ راستی چه معامله خوب و گران‌بهایی

شنیده‌ام که در بین فامیل کسانی هستند که نمی‌گذارند فرزندانشان به جبهه بروند. می‌خواستم یک‌کلام بگویم که هر کس که باانصاف باشد این کلامم را قبول می‌کند.  حضرت علی (علیه‌السلام) می‌فرماید:      

نه زندگی آن‌قدر شیرین است که ما به آن دل ببندیم و نه مرگ آن‌قدر تلخ است که از آن بترسیم.      

در سر جنازه من کسانی که بی‌حجاب‌اند و با انقلاب مخالف‌اند حق ندارند شرکت کنند، باشد که این خون‌ها آنها را تکان دهند.                                                                                                   

ای امام عزیز …                                                                                                       

شما که خون حسینی در رگ‌هایتان جاری است، شما که در عصر خفقان بپا خواستی به قامت تمامی تاریخ در برابر ظلم و جور و فریاد رسای خود را به گوش ظالمان رساندی. شما که با دم مسیحایی‌ات انقلاب و مردم ما را رهبری فرمودی … با شما عهد می‌بندیم که همچنان به یاری اسلام بپردازیم تا شهادت. خدایا، امام امت این سرمایی گران‌بهای قرن‌ها مظلومیت را از جمیع بلیات حفظ بفرما.            

کلام آخر …                                                                                                          

حضرت امیر (علیه‌السلام) فرمودند: به خدا سوگند پسر ابی‌طالب از مرگ نمی‌ترسد، پسر ابی‌طالب مرگ در بستر را ننگ می‌داند، پسر ابی‌طالب دوست دارد محاسنش با خون سرش رنگین شود.                 

ما هم پیرو همان امام هستیم. ما نیز دوست‌داریم روزی شهادت را در بغل گرفته و صورتمان از خون سرمان رنگین شود و به خدا سوگند که من مرگ در میدان جنگ را سعادت می‌دانم و مرگ در بستر را  ننگ.

 ما بالاخره کمر آمریکا را خواهیم شکست                               

 و پرچم سبز اسلام را بر کاخ سفید واشنگتن نصب خواهیم کرد.                 

ان تنصروا الله ینصرکم و اقدامکم                                     

والسلام من تبع الهدی      

لاحول ولا قوه الا بالله علی العظیم